Θέατρο με Αγγελή Γεωργία, ραδιοφωνικά θεατρικά έργα Podcast Por Γεωργια Αγγελή arte de portada

Θέατρο με Αγγελή Γεωργία, ραδιοφωνικά θεατρικά έργα

Θέατρο με Αγγελή Γεωργία, ραδιοφωνικά θεατρικά έργα

De: Γεωργια Αγγελή
Escúchala gratis

Acerca de esta escucha

 Ηχητικά θεατρικά έργαCopyright 2025 Γεωργια Αγγελή Arte Drama y Obras
Episodios
  • Μαντάμ Σουσού-Δημήτρης Ψαθάς.

    Μαντάμ Σουσού-Δημήτρης Ψαθάς.
    May 20 2025
    Υπόθεση και βασικά στοιχεία πλοκήςΗ «Μαντάμ Σουσού» είναι η πιο διάσημη ξιπασμένη ηρωίδα της ελληνικής λογοτεχνίας και θεατρικής σάτιρας. Το θεατρικό έργο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Δημήτρη Ψαθά και αφηγείται την κωμικοτραγική ιστορία της Σουσούς Παναγιώτου, μιας γυναίκας φτωχής καταγωγής που ζει στη λαϊκή συνοικία του Βούθουλα, αλλά φαντασιώνεται ότι ανήκει στους «καλούς κύκλους» του Κολωνακίου. Παντρεμένη με τον απλοϊκό και καλοκάγαθο ψαρά Παναγιώτη Παναγιώτου, η Σουσού δεν αντέχει τη μίζερη ζωή της. Μιλάει με ψευτογαλλικά, επινοεί τίτλους, βλέπει τον εαυτό της ως πυργοδέσποινα και εξευτελίζει κάθε τι ταπεινό και λαϊκό. Η ζωή της αλλάζει όταν γνωρίζει τον «ευπατρίδη» Μηνά Κατακουζηνό, έναν δήθεν αριστοκράτη με γοητεία, αλλά αμφίβολες προθέσεις, ο οποίος την πείθει να αφήσει τον άντρα της και να μετακομίσει στο Κολωνάκι. Εκεί όμως, η Σουσού θα ανακαλύψει πως η υψηλή κοινωνία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα θέατρο προσωπείων — και εκείνη, με όλα της τα ψευδαισθήματα, παραμένει ένας ξένος στο ίδιο της το όνειρο. Χαρακτήρες και σκιαγράφησή τουςΣουσού Παναγιώτου: Η εμβληματική πρωταγωνίστρια είναι γέννημα-θρέμμα της μικροαστικής τάξης, αλλά μέσα της κατοικεί μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο. Η ξιπασιά της είναι τόσο έντονη, που ξεπερνά τα όρια της παρωδίας και γίνεται υπαρξιακή αναζήτηση: θέλει να ανήκει κάπου αλλού, να είναι κάποια άλλη. Είναι τραγικά αστεία και αστεία τραγική. Παρά τα ελαττώματά της, ο θεατής τη συμπονά.Παναγιώτης Παναγιώτου: Ο ψαράς σύζυγός της, η προσωποποίηση της σταθερότητας, της αγάπης και της απλής ζωής. Εκείνος ανέχεται τη Σουσού με υπομονή, αγαπώντας την για αυτό που είναι, ακόμα και μέσα στην τρέλα της. Είναι ένας χαρακτήρας που δεν αλλάζει, μα γι’ αυτό και θεμελιώνει όλο το ηθικό ανάστημα του έργου.Μηνάς Κατακουζηνός: Ο απατεώνας «σωτήρας» της Σουσούς. Ένας άνδρας με λεξιλόγιο σπουδαίο και προθέσεις επιφανειακές. Είναι ο καταλύτης για την πτώση της, αλλά και ο καθρέφτης των κοινωνικών αυταπατών που η ίδια λατρεύει.Γύρω από αυτούς περιστρέφονται και άλλες χαρακτηριστικές φιγούρες: γείτονες του Βούθουλα, υπηρέτες, κομμώτριες, ψευτοκυρίες του σαλονιού. Όλοι μαζί σχηματίζουν ένα μικρόκοσμο της ελληνικής κοινωνίας της δεκαετίας του ’30 και ’40.Ιστορικό και κοινωνικό υπόβαθροΗ «Μαντάμ Σουσού» εμφανίστηκε το 1939 στο περιοδικό Θησαυρός, σε εβδομαδιαία ευθυμογραφήματα. Το έργο εκδόθηκε σε βιβλίο το 1941 και παίχτηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1942, εν μέσω Κατοχής. Είναι αξιοσημείωτο πως ένα έργο τόσο σατιρικό και ανάλαφρο κατάφερε να γίνει δημοφιλές σε τόσο σκοτεινές εποχές — κάτι που δείχνει τη δύναμη της σάτιρας ως μηχανισμού άμυνας και ελπίδας. Η κοινωνική δομή της εποχής, με τις ανισότητες, τον πόθο για αστική άνοδο, τις ψευδαισθήσεις της «αριστοκρατίας» ...
    Más Menos
    48 m
  • Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα - Λουίτζι Πιραντέλλo.

    Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα - Λουίτζι Πιραντέλλo.
    May 19 2025
    «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» – Η πιο ριζοσπαστική σπουδή πάνω στην ταυτότητα, τη δημιουργία και την ίδια την πραγματικότηταΤο θεατρικό έργο Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα (ιταλικός τίτλος: Sei personaggi in cerca d’autore) του Λουίτζι Πιραντέλλο αποτελεί σταθμό στην ιστορία του μοντέρνου θεάτρου. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1921 στο Θέατρο Valle της Ρώμης και προκάλεσε σκάνδαλο, διχάζοντας το κοινό ανάμεσα σε ενθουσιασμένους υποστηρικτές και εξοργισμένους πολέμιους. Στην Ιταλία του μεσοπολέμου, το κοινό δεν ήταν προετοιμασμένο για μια τέτοια διάρρηξη της θεατρικής ψευδαίσθησης: μια εισβολή χαρακτήρων στο θέατρο ενόσω γίνεται πρόβα, που διεκδικούν από έναν σκηνοθέτη να ζωντανέψει το δράμα τους.Η πλοκή ξεκινά με έναν θίασο που κάνει πρόβες για ένα έργο. Ξαφνικά, έξι «πρόσωπα» (χαρακτήρες χωρίς συγγραφέα) εισβάλλουν στη σκηνή και ζητούν να παιχτεί η ιστορία τους. Ο καθένας από αυτούς κουβαλά μια βαθιά, τραγική ιστορία: ο Πατέρας, η Μητέρα, ο Γιος, η Κόρη, το Αγόρι και το Κορίτσι. Όλοι τους συγκροτούν ένα διαλυμένο οικογενειακό σχήμα, συνδεδεμένοι με τραύματα, ενοχές, επιθυμίες και παρεξηγήσεις. Το έργο αποτυπώνει την απόγνωσή τους να ολοκληρωθούν – να αποκτήσουν αφήγηση, νόημα και, μέσω αυτών, ύπαρξη.Ο Πατέρας παρουσιάζεται ως ένας τραγικός ορθολογιστής. Πιστεύει στην ανάγκη να δοθεί μορφή στη σύγχυση, να αναλυθούν τα κίνητρα, να ειπωθεί η ιστορία τους για να επέλθει κάθαρση. Η Μητέρα, συναισθηματική και ταπεινή, ζει τη ντροπή και την ενοχή ενός διαλυμένου βίου. Ο Γιος είναι ο πιο ψυχρός: παρατηρητής και σχεδόν αρνητής αυτής της «θεατρικής φάρσας». Η Κόρη, εύψυχη και αγέρωχη, φέρνει στην επιφάνεια την ηθική ασάφεια του Πατέρα, καθώς οι δυο τους αγγίζουν τα όρια του αιμομικτικού δεσμού. Το Αγόρι και το Κορίτσι, βουβά πρόσωπα, αντιπροσωπεύουν την αθωότητα που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια – και γι’ αυτό συντρίβεται.Η τραγική κατάληξη με την αυτοκτονία του Αγοριού και τον πνιγμό του Κοριτσιού δίνει το τελικό χτύπημα στη φιλοσοφική αγωνία του έργου: τι είναι πραγματικό; Το θέατρο ή η ζωή; Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί δεν μπορούν να απαντήσουν. Οι «πραγματικοί» ηθοποιοί αδυνατούν να αποδώσουν την ένταση των χαρακτήρων, ενώ τα «φανταστικά» πρόσωπα μοιάζουν πιο αληθινά από όλους.Το έργο ανήκει στο ρεύμα του μεταθεάτρου και αποτελεί πρόδρομο του μεταμοντερνισμού. Πειραματίζεται με τη θεατρική σύμβαση, τη δομή, την αλήθεια του δράματος. Το κοινό δεν παρακολουθεί μια ιστορία, αλλά τη διαδικασία σύλληψης μιας ιστορίας. Το ερώτημα δεν είναι μόνο «ποιο είναι το δράμα;» αλλά «ποιος έχει το δικαίωμα να το πει;». Ο συγγραφέας, όπως τον συλλαμβάνει ο Πιραντέλλο, δεν είναι κυρίαρχος. Είναι ένας μεσάζων, ένας "μαιευτήρας" ιδεών που δεν του ανήκουν πια – γιατί οι χαρακτήρες έχουν τη δική τους ύπαρξη, ανεξάρτητη από εκείνον.Το ...
    Más Menos
    1 h y 43 m
  • Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη

    Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη
    May 18 2025
    Η Ιφιγένεια εν Αυλίδι, η τελευταία τραγωδία του Ευριπίδη που παρουσιάστηκε μετά θάνατον το 405 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια, αποτελεί μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του αρχαίου δράματος. Έργο βαθύτατα ανθρώπινο, δραματουργικά σύνθετο και ψυχολογικά φορτισμένο, πραγματεύεται το σκληρό δίλημμα ανάμεσα στο πατρικό αίσθημα και το καθήκον απέναντι στην πατρίδα, αναδεικνύοντας τις συγκρούσεις που γεννά η εξουσία, ο πόλεμος, και η θυσία.Υπόθεση και αφηγηματική δομήΗ ιστορία εκτυλίσσεται στην Αυλίδα, όπου ο ελληνικός στόλος, έτοιμος να αναχωρήσει για την Τροία, έχει ακινητοποιηθεί από άπνοια. Ο Αγαμέμνων, αρχιστράτηγος των Αχαιών, πληροφορείται από τον μάντη Κάλχα πως μόνο η θυσία της κόρης του, Ιφιγένειας, στην Άρτεμη θα κατευνάσει τους ανέμους. Διστάζει, μετανοεί, στέλνει μυστικά γράμμα για να ματαιώσει την έλευση της οικογένειάς του. Μα είναι πια αργά. Η Ιφιγένεια, συνοδευόμενη από τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα και τον μικρό Ορέστη, έχει ήδη φτάσει, πιστεύοντας πως πρόκειται να παντρευτεί τον ήρωα Αχιλλέα.Η αποκάλυψη της αλήθειας γεννά συγκλονιστικές σκηνές – εντάσεις, παρακλήσεις, λυγμούς. Η Κλυταιμνήστρα εκρήγνυται, η Ιφιγένεια τρομάζει, ο Αχιλλέας εξοργίζεται. Και μέσα από την ταπείνωση, την προδοσία, τον φόβο, αναδύεται η υπέρβαση. Η νεαρή κόρη μεταμορφώνεται. Από θύμα γίνεται σύμβολο. Αποδέχεται την αυτοθυσία ως προσφορά στο κοινό καλό, μετατρέποντας την αδυναμία σε μεγαλείο ψυχής. Στο φινάλε, η θεά Άρτεμις παρεμβαίνει – ένα από τα λίγα στιγμιότυπα από μηχανής θεού στον Ευριπίδη – και σώζει την Ιφιγένεια, αντικαθιστώντας την με ένα ελάφι στο βωμό.Οι χαρακτήρες και η ψυχολογική τους σκιαγράφησηΟ Αγαμέμνων παρουσιάζεται ως άνθρωπος διχασμένος. Δεν είναι ο ήρωας των ομηρικών επών, αλλά ένας πατέρας που παραπαίει ανάμεσα στην φιλοδοξία και την ενοχή. Ανίκανος να αντισταθεί στην πίεση των συμπολεμιστών του και στον φόβο της ατίμωσης, παραδίδει την κόρη του σε μια τελετουργική σφαγή, παραμένοντας έως το τέλος εσωτερικά ρημαγμένος.Η Κλυταιμνήστρα, σε μια από τις πιο ολοκληρωμένες απεικονίσεις της στη σωζόμενη αρχαία γραμματεία, είναι η μητέρα-λιοντάρι, έτοιμη να συγκρουστεί με θεούς και άνδρες για να σώσει το παιδί της. Η οργή της, ο λόγος της, η στοχοπροσήλωσή της, προαναγγέλλουν τη μορφή που αργότερα θα σκοτώσει τον Αγαμέμνονα στις «Χοηφόρες» του Αισχύλου. Ο Μενέλαος λειτουργεί ως αντίλογος: άλλοτε υποστηρίζει τη θυσία, άλλοτε υποχωρεί, αποκαλύπτοντας την κενότητα και τη σχετικότητα των ηθικών σταθερών σε καιρό πολέμου. Ο Αχιλλέας, αρχικά εξαπατημένος, αποκαθίσταται ως υπερασπιστής της Ιφιγένειας, αλλά και αυτός δεν μπορεί να τη συγκρατήσει όταν εκείνη αποφασίζει μόνη της.Κεντρική είναι η Ιφιγένεια. Από ανυποψίαστη νύφη γίνεται τραγική ηρωίδα, σύμβολο του ανθρώπινου μεγαλείου μέσα ...
    Más Menos
    1 h y 26 m
adbl_web_global_use_to_activate_T1_webcro805_stickypopup
Todavía no hay opiniones