Polish Literature

"Dzieje grzechu" juz sam tytul wskazuje droge, po której zmuszona jest kroczyc zakochana kobieta. Jej historia jest historia zdrady i zbrodni, milosci i upadku. Powiesc stala sie skandalem literackim epoki. Zeromski byl krytykowany za odwazne ukazanie tematyki seksualnej, ale czytelnicy zaczytywali sie burzliwymi dziejami grzechu.

Tym razem Kasia z mama i swiezo poslubionym mezem Teofilem po wielu przeciwnosciach docieraja w koncu do Polski. Nie oznacza to jednak konca klopotów. W Warszawie zastaja ruiny dawnego domu, wobec czego decyduja sie wiec osiedlic w Zamosciu - rodzinnych stronach Teofila. Zyciowe perypetie opisywane sa z perspektywy matki - Zofii. W tle pokazano absurdy komunistycznej rzeczywistosci i sposoby radzenia sobie z nia. Przyjemna lektura pokazujaca, ze nawet w najgorszym polozeniu mozna zachowac pogode ducha.

Poruszajaca a zarazem komiczna opowiesc o czlowieku którego mottem zyciowym jest nic nie robienie. Cale dnie spedza w lózku lub na kanapie pograzajac sie w dylematach i cierpieniach "rosyjskiej duszy". Slodka blogosc przerywaja komiczne dyskusje ze swym sluzacym - jeszcze wiekszym leniem i nierobem. Czy wizja ozenku moze cos zmienic?

It's World War II and Ludwika Gierz, a young Polish woman, is forced to leave her family and go to Nazi Germany to work for an SS officer. There, she must walk a tightrope, learning to live as a second-class citizen in a world where one wrong word could spell disaster and every day could be her last. Based on real events, this is a story of hope amid despair, of love amid loss...ultimately, it's one woman's story of survival.

W domu na wsi Major gości pięciu zaprzyjaźnionych huzarów. Zaplanowali sobie polowania i grę w szachy - prosty odpoczynek z dala od wymogów towarzyskich. Dopiero co wyprawili z dworku starą klucznicę ("ostatnią białogłowę") i Rotmistrz błogo wzdycha: "Będzie raz przed się cicho i spokojnie", gdy nagle przed żołnierską samotnię zajeżdża kilka pojazdów. Nieproszone i niezapowiedziane, Majora odwiedzają trzy jego siostry, „jedna starsza i grubsza od drugiej”. Towarzyszy im Zofia - córka jednej z nich - i trzy panny służące. A także pieski, kot, sroka, wiewiórka, kanarek... To jedna z nielicznych komedii Fredry napisanych prozą. O jej niesłabnącej popularności świadczą liczne i wciąż nowe przedstawienia teatralne.