Polish Literature

Kwiecień 1943 roku. Debora Singer wyskakuje z wagonu transportującego krakowskich Żydów. Podczas próby ucieczki boleśnie skręca w kostce nogę i nie jest w stanie iść. Przekonana, że nie ocali życia, siada w sosnowym zagajniku, czekając na śmierć. Słyszy odgłosy obławy. Nagle nadjeżdża wojskowy motocykl. Do przestraszonej dziewczyny zbliża się esesman. Debora jest Żydówką, czyli - jest winna. Przed nią staje hauptsturmführer Bruno Kramer. W tym miejscu ta historia mogłaby się właściwie skończyć. To jednak dopiero jej początek.

"Dzieje grzechu" juz sam tytul wskazuje droge, po której zmuszona jest kroczyc zakochana kobieta. Jej historia jest historia zdrady i zbrodni, milosci i upadku. Powiesc stala sie skandalem literackim epoki. Zeromski byl krytykowany za odwazne ukazanie tematyki seksualnej, ale czytelnicy zaczytywali sie burzliwymi dziejami grzechu.

Poruszajaca a zarazem komiczna opowiesc o czlowieku którego mottem zyciowym jest nic nie robienie. Cale dnie spedza w lózku lub na kanapie pograzajac sie w dylematach i cierpieniach "rosyjskiej duszy". Slodka blogosc przerywaja komiczne dyskusje ze swym sluzacym - jeszcze wiekszym leniem i nierobem. Czy wizja ozenku moze cos zmienic?

It's World War II and Ludwika Gierz, a young Polish woman, is forced to leave her family and go to Nazi Germany to work for an SS officer. There, she must walk a tightrope, learning to live as a second-class citizen in a world where one wrong word could spell disaster and every day could be her last. Based on real events, this is a story of hope amid despair, of love amid loss...ultimately, it's one woman's story of survival.

W domu na wsi Major gości pięciu zaprzyjaźnionych huzarów. Zaplanowali sobie polowania i grę w szachy - prosty odpoczynek z dala od wymogów towarzyskich. Dopiero co wyprawili z dworku starą klucznicę ("ostatnią białogłowę") i Rotmistrz błogo wzdycha: "Będzie raz przed się cicho i spokojnie", gdy nagle przed żołnierską samotnię zajeżdża kilka pojazdów. Nieproszone i niezapowiedziane, Majora odwiedzają trzy jego siostry, „jedna starsza i grubsza od drugiej”. Towarzyszy im Zofia - córka jednej z nich - i trzy panny służące. A także pieski, kot, sroka, wiewiórka, kanarek... To jedna z nielicznych komedii Fredry napisanych prozą. O jej niesłabnącej popularności świadczą liczne i wciąż nowe przedstawienia teatralne.