Middle Eastern Literature

من بين جميع الفتيات كنت أنا من حملت في رحمها شيطانًا ! لا أعلم ما هو ذنبي ولكني أعلم أنَّ ما حملته داخلي شرٌّ كبير، بين ماضٍ سحيق قد لا أتخيل كيف كان أو قد لا أستوعب أحداثه، وآخر قريب رحل وترك علاماته على وجوهنا... "الميلاد الأخير للشيطان" هي حكاية بذرة غُرست في تربةٍ صالحة فأفسدتها وعمَّ الخراب لتلتقي جميع الأطراف في النهاية وتبدأ معركةٌ من نوعٍ آخر.. في أرضٍ لم نسمع عنها من قبل.. ولم تطأها قدم بشر كان الميلاد الأخير للشيطان..لكن احذروا ستصلكم صرخات الحياة الأولى لا محالة!!

" في الآونة الأخيرة، كنت أستيقظ كل صباح أشعر بصداع رهيب..تُضحكني جدتي، تقول (ġuħ) بدلاً من uġigħ) ( جوع الرأس بدلاً من الصداع... لا جدوى من إخبارها أن اسمه الألم وليس الجوع. ..دعك منها. لا بد أن جدتي معها حق، هذا صداع ناتج عن الجوع، الجوع يأتي ويذهب.. لطالما كانت جدتي تستخدم عبارات غريبة مثل هذه، تؤولها خطاً على مزاجها، ولطالما كانت أمي عبارة عن مترجم لأي شيء تقوله، بل وتصحح لها دائماً وتدلها على النطق الصحيح... لطالما كانت أمي تزن كل شيء! بعكسك. أنا، أنا التي تصر على وزن كل شيء. من الأفضل لك أن تزني طعامك..

שנות השישים בקאבול, בירת אפגניסטן. שני ילדים, אמיר וחסן, נולדים באותו בית מידות ויונקים משדיה של אותה מינקת, אך למרות זאת, הם גדלים בעולמות שונים לחלוטין. אמיר הוא בנו של איש עסקים עשיר ומכובד, מעמודי התווך של קאבול; חסן הוא בנו של עלי, המשרת של באבא, אביו של אמיר. אמיר הוא פאשטוני, מוסלמי סוני, בן לאליטה השלטת באפגניסטן. חסן הוא האזארי, בן למיעוט אתני נחשל ומנודה. לשני הילדים האלה — קאבול שלפני הפלישה הסובייטית היא עיר קסומה, ססגונית, מלאה ריחות אקזוטיים, בזארים שוקקי חיים ותחרויות להפרחת עפיפונים, שכל העיר יוצאת לקחת בהן חלק.

Über dreißig Erzählungen von namhaften Autorinnen und Autoren aller Generationen führen vom Mittelmeer bis in die Berge Ostanatoliens. Die Geschichten sind so gegensätzlich wie das Land selbst: Menschen erzählen von Liebe, Sehnsucht, der Familie und dem Streben nach einem besseren Leben. Herausragende Sprecher nehmen ihre Zuhörer*innen mit auf eine Reise durch die Vielfalt von Völkerlandschaften, Lebensformen und Landschaften der Türkei.

הספר הזה הוא דיווח ישיר מהחלל הפנימי, כפי שנצפה במסעותיי, ביניהם ואחריהם. כתבתי אותו עבור הסקרניות, הכמהות, ההרפתקניות, והמתעניינות שלא בהכרח מתכוונות לצאת בעצמן למסעות דומים. כל מסע דורש אומץ. כל סיפור מסע דורש התגברות על מבוכה ופחד. אולי זה אותו הדבר. חמש נשים (ועוד כלבה אחת) יוצאות למסע, כל אחת בדרכה. הן לא יוצאות לחפש את עצמן, הן יוצאות למצוא את הבלתי מוגבל. כדי להצליח לפרוץ גבולות הן נעזרות בכל מה שיכול לספק להן מידע חיוני, שיטלטל את תפיסת העולם השגורה. המסעות שלהן פסיכדליים, גשמיים, מיסטיים, פילוסופיים: מילים גדולות, שמתחילות במצוקה רוחנית אנושית, שאי אפשר להחניק עוד.

הם היו ארבעה שיצאו לג´ונגל הבוליביאני: קארל, עבריין אוסטרי שהתחזה לגיאולוג, מרקוס השוויצרי, קווין האמריקני ויוסי גינסברג, צעיר ישראלי מרמת גן, שיצא לטיול הגדול לדרום אמריקה. שנה קודם לכן הוא עבד באלסקה כדי לחסוך כסף למסע, עבד בעבודות מזדמנות בניו יורק, התגנב לאוניית שעשועים בפוארטו ריקו והגיע כנוסע סמוי לאיי הבתולה. את ונצואלה וקולומביה חצה בטרמפים ובג´ונגל של אקוודור התארח אצל שבט אינדיאנים. בפרו הוא פגש את מרקוס וביחד נסעו לבוליביה, שם נפגשו עם קווין ועם קארל. הימים שלאחר כניסתם לג´ונגל היו מסמרי שיער, וכשכ גבר הרעב נאלצו לאכול קופים. כעבור זמן מה התפרקה החבורה.

प्रेम आणि राग या दोन्ही प्रवृत्ती जागृत करणारी ही एक सशक्त कलाकृती आहे.

רצח מסתורי, פרשת-אהבים חשאית, דירת מסתור שאיש אינו יודע מה מתרחש בה באמת — אלה הם כמה מצירי העלילות שהרומאן הזה, המתרחש כולו בתל אביב, בנוי מהן. מקצת גורלות החיים המצוירים כאן מתקיימים זה בצד זה, ומקצתם נפגשים, נתקלים, ואף נחבטים זה בזה בכוח. בתוך כך מתחוללות דרמות קטנות וגדולות, עצב מתערבב עם צחוק, טרגדיה נושקת לגרוטסקה, וכך הולכת ונטווית פיסת נוף תל אביבית עכשווית: סביב בית-דירות, משרדים, רחובות, גינה ציבורית, ובייחוד סביב האנשים, שקורמים כאן עור וגידים, חיים ונושמים מכוח כתיבתו המדויקת, הקולעת כל-כך של הסופר.

Published to coincide the with 50th anniversary of the Israel occupation of the West Bank, an anthology that explores the human cost of the conflict there as witnessed by such notable writers as Colum McCann, Colm Toibin, Dave Eggers, Madeleine Thien, Eimear McBride and Taiye Selasi and editors Michael Chabon and Ayelet Waldman.

إن فكرة الكتابة عمن تحب فكرة قديمة بل وأصيلة في التاريخ الإنساني..فالحب مهما كان سيجعلك فالحب في حالة ليس لها تفسير....

Flucht aus dem Iran und der Kampf um Identität und Anerkennung. Seit 1979, mit dem Sturz des Schahs, sind die Töchter der hochgestellten iranischen Familie Valiat im amerikanischen Exil. Nur ihre Mutter, die noch immer Heimat, Tradition und Stolz verkörpert, blieb damals in Iran. Als bei dem alljährlichen Familientreffen in Aspen die Dinge aus dem Ruder laufen und die exaltierte Shirin erst gegen Kaution wieder aus der Arrestzelle entlassen wird, verändert sich etwas in den Frauen, jede muss sich schmerzlichen Fragen stellen.

"גופה של לווייתן כחול נשטפה לחופי העיירה אַרקָטָה ביום שבת", כך מתחיל יובל דותן בספר הביכורים המרהיב שלו מסע מסחרר לתוך עולם של אקראיות, אבסורד, נונסנס ועצבות בלתי מזככת. אותה גופה של לווייתן מתחילה בעצם שרשרת של אירועים פנימיים בחייו של אלן הרשקוביץ, אחד הטייסים שנאלץ להעביר אותה בעזרת מסוק למשכן האוניברסיטה המקומית. אותה טיסה שגרתית לכאורה הופכת לטיסה המשמעותית ביותר של חייו. הוא מרחף מעל הים, אבל בעצם נוסק פנימה אל תוך נפשו, אל תוך זיכרונותיו, אל תוך הים האפל הפרטי שלו, והוא עולה משם שונה לגמרי, מבין שהוא חייב לשנות את חייו ולו במעט, אך אין לו מושג מה בדיוק לשנות בהם.

Háfiz (1315-1390) was a lyric poet, a major figure in classical Persian literature. The compendious anthology of his poetry simply titled the Divan contains several hundred odes, from which this small selection was made by the translator. In the introduction Bicknell writes: ...we must look upon Háfiz as one of the few poets in the world who utters an unbroken strain of joy and contentment. His poverty was to him a constant fountain of satisfaction, and he frankly took the natural joys of life as they came....

प्रीती हि वेलीसारखीच आहे. प्रीती म्हणजे केवळ यौवनाच्या प्रेरणेतून उद्भवणारी वासना नव्हे! तर सार्‍या संसाराचा आधार आहे ती! पण या वासनेला जेव्हा खोल भावनेची जोड मिळते, तेव्हाच प्रीती ही अमृतवेल होते. मग या वेलीवर करूणा उमटते, मैत्री फुलते.

In a US-occupied Iraq torn apart by war and sectarian violence, a group of westerners, Arabs and Iraqis share the experience of dealing with life-and-death challenges as they try to carve out a semblance of a normal life amid the chaos and lawlessness. With characters who may never meet under normal circumstances, the book brings them together in often tragic situations induced by their survival instincts, ambition, or hatred.

لقد تركني الجميع... أفلتوا يدي، لا أتذكر مستثنى ليستثنى منهم..حتى الحبل الذي كنت أتعلق به في السماء أفلتُّه... سقطت في المقابر بين الموتى !! وحين عدت للحياة أصبحت ميتًا وسط الأحياء. زرت الحانات حتى أصبحت سكناي وكنت ألملم قطرات الخمر، كان صدى أصواتهم يلاحقني: عليك اللعنة يا زغفري... وكنت أقول لنفسي : مت أيها الفتى لعلك تحيا!! لكن ماذا أفعل بنفسي فنحن نستطيع أن نتجاوز الأشخاص ولكننا لا نستطيع أن نتجاوز المواقع التي خضنا بها معاركنا، نتعثر بالجروح التي أورثتناها الحروب والآلام لا تغادرنا مطلقا.

जंगलात राहणारी ही लॉरा नावाची छोटी मुलगी आता थोड़ी मोठी होते आणि शाळेत जाते तेव्हा तिच्या आयुष्यात घडणा-या या गोष्टी. राजश्री जोशींच्या मधाळ आवाजात ऐका आनंदी आनंद गडे मधे.

كاتبٌ مغرور تتصدَّر أعماله قائمة الكتب الأكثر مبيعًا ولا يستطيع أحدٌ التغلُّب عليه يصلُ إلى القمّة، إلى أعلى مراتب الشهرة، فيشعر بنفسه وكأنّه إلهٌ يمشي على الأرض، ثمَّ يلتقي بمن تكون سببًا في سقوطه إلى الهاوية خاسرًا كلَّ ما يملك...رحلة توهانٍ مثيرة تجمع بين نادر منصور الكاتب التّائه وعزيز الرَّحماني الصّوفي الذي بلغ درجة السَّلام مع النَّفس، كيف سيمتزج هذان الكائنان معًا؟ وهل نحن حينما نحبّ نحبُّ حقًّا أم أنَّنا نتوهم ذلك؟

השנה היא 1946. מלחמת העולם תמה וגיבורתנו, מרי אן, איבדה בה את הוריה. גם הדוד הנפלא מרסל נפטר, אך הספיק להטמיע בה אהבה בלתי מתפשרת לספרים. מרי אן מוצאת מחסה בכפר צרפתי קטן, שבו נהגה לבלות את הקיצים עם משפחתה. עליה להחלים מאובדנה ובמקביל משתקם גם הכפר מן הטראומות שהותירה בו המלחמה. עם שחרורה מבית החולים, תפקידה של מרי אן לבנות מחדש את ספריית הכפר, שנהרסה על ידי הגרמנים. מבין הדפים עולה רוח התקופה: צרפת הנתונה תחת כיבוש גרמני, ותהליך לידתה המורכב של מדינת ישראל, שמושכת אליה את מרי אן בעבותות של אהבה.

ولدت كريمة في مدينة الناصرة في فلسطين ووالدها هو القس سعيد عبود حيث كانت تعيش في بيت لحم، تعلمت التصوير على يد مصور أرمني، وقد لاحظ والدها شغفها وحبها للتصوير وتعلقها بالكاميرا فقال عبارته التي حُفرت ببالها: " يجب ان تتعلمي أنكِ اذا أردتِ شيئاً فإن عليك أن تكوني أكثر جرأة لتناليه" وأهداها آلة تصوير لمعرفته بشغفها الذي ملأ قلبها.