Sanat tarihi boyunca kadın figürü, temsilin merkezindeydi ama temsiliyetin dışında bırakıldı. Çoğu zaman bir alegoriydi, bazen bir mitsel ideal, kimi zaman da bedenle sınırlandırılmış bir yüzey.

Bu bölümde, Antik Yunan’dan 19. yüzyıl sonuna dek uzanan dönemde, kadın imgelerinin nasıl inşa edildiğini, nasıl kutsallaştırılıp erotize edildiğini, ve aynı anda nasıl silikleştirildiğini tartışıyoruz.

Çıplak ama ifade edemeyen, kutsal ama arzudan arındırılan, sahnede ama hep başkasının bakışıyla tanımlanan kadınlara…

keyifli dinlemeler...

Kadın ya kutsanır… ya da arzusu nedeniyle cezalandırılır.
Freud’un kuramından yola çıkılan Madonna-Fahişe Kompleksi, yalnızca bireysel bir sapma değil; ataerkil kültürün bilinçdışına kodlanmış bir ikilik.

Bu bölümde kadının, tarih boyunca nasıl ya azize ya da günahkâr olarak temsil edildiğini ele alıyoruz.
Freud’un arzuyla kutsallığı ayıran zihinsel bölünmesi, Jung’un anima arketipi, ve feminist edebiyatta “tavan arasındaki deli kadın” metaforu...

Bakire ile günahkâr arasında sıkışmış bir kadınlık hikâyesi…
Ve biz o çatlağa birlikte bakıyoruz.

Duyarlılık ne zaman kırılır? Bireysel ve toplumsal duyarlılığı hangi olaylar, hangi imgeler dönüştürür?

Bu bölümde, duyarlılığın kırılma noktalarını psikoloji, sanat ve toplum ekseninde ele alıyoruz.

Kintsugi felsefesi, kentlerin kolektif hafızası, Baudrillard’ın simülasyon kavramı ve sosyal medyanın duyarlılık üzerindeki etkisi üzerine derin bir yolculuğa çıkıyoruz.