Hayat her zaman yolunda gitmez… Kimi zaman travmalar, zorlayıcı iş ilişkileri, kayıplar ve hayal kırıklıklarıyla karşılaşıyoruz.

Ama bazı insanlar tüm bunlara rağmen nasıl ayakta kalabiliyor? Bu bölümde rezilyansın 7 temel sütununu konuşuyoruz:

🎧 Eğer sen de "Ben nasıl daha dayanıklı olabilirim?" diyorsan, bu bölümü mutlaka dinle!

🎙️ “İyi bir ilişki nasıl yürütülür?” 💬 7+1 öneriyle ilişkileri masaya yatırdım.

Terapistler genelde öneri vermez, soru sorar. Ama bu bölümde kuralı biraz bozuyorum. Sana balık tutmayı değil, doğrudan balığı veriyorum. 🎣

💡 Partnerinle nasıl daha sağlam bir bağ kurabilirsin? 💡 Kendi ihtiyaçlarını nasıl fark eder ve ifade edersin? 💡 İlişkide flörtü, mizahı ve tutkuyu nasıl canlı tutarsın?

🎁 Bonus: 🧠 “Duygusal sorumluluk almak” neden en sessiz ama en güçlü ilişki becerilerinden biri?

🌀 Gerçek örnekler, samimi anlatım ve bolca farkındalıkla yeni bölüm 📅 17.06.2025 Salı ⏰ Saat 17:00’de yayında!

🖤 Bölümü beğenirsenpaylaşmayı, etiketlemeyi unutma!

🎙 Yeni bölüm yayında!: “Prokrastinasyon: Ertelemenin Gizli Psikolojisi —Buna Karşı Ne Yapabilirim?”

✅ Neden sürekli erteliyoruz? ✅ Ertelemenin arkasında aslında hangi duygular var? ✅ “Başla, devamı gelir” kuralı nasıl çalışıyor? ✅ Küçük adımlarla erteleme döngüsünü nasıl kırabiliriz?

Eğer sen de bazen "bugün değil, yarınyaparım" diyorsan, bu bölüm tam sana göre.

Bu bölümde çocuklukta yaşadığımızilişkilerin bugünümüzü nasıl etkilediğinden bahsettim. Duygusal ihmal, aşırı kontrol, parentifikasyon…Suçluluk duygusu ve iletişimi kesme ikilemi…“Yeterince iyi ebeveyn miyim?” sorusu…

Bazı ilişkiler bizi büyütür, bazıları ise küçültür. Ama en zor olanı şudur: Sevildiğini umut etmekten vazgeçmek. Ve yine de bazen en sağlıklı adım, uzaklaşmak olabilir.

Bu bölüm, hem kendi geçmişiyle yüzleşenler, hem de ebeveynliği daha bilinçli yaşamak isteyen herkes için. Belki bazı cümleler canını yakacak ama bazıları da sana iyi gelecek.

"Mantıklı Bir Sebeple Ayrılmak" – kulağa ne kadar net gelsede, çoğu zaman kalbimiz o kadar net değil.

Bu bölümde şunu konuşuyoruz: Bir ilişkide gerçekten bitirme noktasına geldiğimizde, bu karar ne kadar mantıktan, ne kadar geçmişten gelen duygusal kalıplardan besleniyor?

Kaybetme korkusu, bağlanma ihtiyacı, öz-değer arayışı, kontrol arzusu... Bazen aslında birine değil, onun bize verebileceğini düşündüğümüz iyileşmeye tutunuyoruz. Belki bazı sorularınıza cevap, bazılarına cesaret bulursunuz.

Sizin için bir ilişkide en zor karar nedir?Yorumlara yazın, birlikte konuşalım.

“Unutmayın. Bazı duvarlar, aslında kapı olabilir. Yeter ki anahtarı bulmak için içeri bakmaya cesaret edelim.”

Bu bölümde geçmişten bugüne içimizde yankılanan inanç kalıplarına bakıyoruz. Çocuklukta şekillenen düşünceler, bugün kendimizi nasıl gördüğümüzü, ilişkilerimizi ve sınırlarımızı nasıl çizdiğimizi etkiliyor. Peki ya bu iç ses… gerçekten sana mı ait?

Eğer "Yeterli değilim", "Sevilmek için çabalamalıyım", "Duygularımı gösterirsem incinirim" gibi düşünceler tanıdık geliyorsa — bu bölüm senin için bir kapı olabilir.

Eğer sen de zaman zaman kendi iç sesinle mücadele ediyorsan…Bu bölüm senin için.

Şimdi birlikte o kapının anahtarını arayalım.

Duygular bir sorun değil – onlar birer yol göstericidir. Birçoğumuz duygularımızı gerçekten isimlendirmeyi ya da onlarla temas kurmayı hiç öğrenmedik. Ama ancak şunu diyebildiğimizde gerçek değişim başlar: “Ben sadece öfkeli değilim – kırgınım.” “Sadece üzgün değilim – bir bağ kurmaya ihtiyacım var.”

Ve bazen, bugünle ilgisi olmayan duygular hâlâ peşimizi bırakmaz. Gün içinde aniden gelen korku, öfke ya da hüzün… Çoğu zaman geçmişten gelen ve hiç duyulmamış duyguların yankısıdır. Tıpkı hiç görülmemiş bir çocuğun içimizde dolanması gibi.

Kendini hissetmek. Nefesini fark etmek. Bir an durmak. Bu bir zayıflık değil – bu öz-şefkattir.

Ve unutma: Bunu tek başına yapmak zorunda değilsin. Bazen sadece bir bakış, bir el, bir “Ben buradayım” yeterlidir.

🤯 İçin sıkılıyor ama nedenini bilmiyorsun. Hiçbir şey eskisi gibi heyecan vermiyor. Peki bu sadece geçici bir yorgunluk mu? Yoksa adı konmamış bir tükenmişlik mi?

🎧 Yeni podcast bölümümde, “burnout” denen o görünmez yorgunluğu ele aldım. Neden her şey anlamsız gelmeye başlıyor? Neden artık dinlenmek bile işe yaramıyor?

Ve en önemlisi: Bu noktaya gelmeden önce kendimizi nasıl koruyabiliriz?

👉 Belki de hepimizin içinden geçen o cümleye bir yanıt bu bölümde saklı: “Artık dayanamıyorum…”