Bu bölümle birlikte dört bölümlük bir arayışa adım atıyoruz.Aradığımız şey: Bir bebekten barış nasıl yaratılır?

Bu ilk durakta şu soruların etrafında dolaşacağız:Bebek kimdir? Barış nedir? Yaratmak ne demektir? Kim, neyi, nasıl yaratır?

Acelemiz yok. Çünkü gerçekliğimizde bir bebekten katil yaratan bir karanlıkla karşı karşıyayız.Bu karanlıkla mücadele etmek için her adımı sakin, her adımı bilinçli atmak zorundayız.

Zor da olsa buradayız.Çiçekteyiz, doğumdayız.Aydınlığı arama direncindeyiz.

Bu bir umut, evet.Bu bir sorumluluk, evet.Ama hepsinden öte, bu bir ontolojik çağrı.

Hepimize.

Gelin birlikte soralım:Bir bebekten barış yaratan o aydınlık nasıl olabiliriz?

Bir varlık ne zaman özne olur? Konunun merkezinde olmak, hakkında bahsedilen “şey” olmak onun özne olmasını sağlar mı? Ya da diyelim öznenin o olduğunda hemfikiriz peki öznenin de kendisi hakkında konuşma hakkı var mı? Ya da bizler bu tarz bir etik değerlendirme yapıyor muyuz? Bir şey hakkında ya da birisi hakkında konuşurken yargıda bulunurken “bir de onu” dinliyor muyuz? Bu bölümde görünmek meselesini ele aldık. Bir şeyin görülmesinin çeşitliliği, bu çeşitliğin bir zenginlik doğurabilecekken nasıl büyük bir hapishane yarattığını konuştuk. Ve tabii ki çoğulculuğa engel olan her şeyin faşizmle alakasını paylaştık.

Birgün uyandığımızda ne kedi olmakla ne terörist olmakla suçlanmayacağımızın bir garantisi yok. Damgalama sistemi harıl harıl çalışıyor, barış çemberi ise biz de çalışalım ve tanışalım diyor.

Sorumuz basit savaşın içinde barış olur mu? Bozuk düzenin içinde haklar tayin olur mu? Hakların tesisi için hakları tayin eden düzen de bir haktır. Bu bölümde düzendeki çarpıklığın şiddeti meşrulaştırması üzerine ve bunun çocuk haklarını bir tür boş göstergeye düşürmesine değindik. Çocukları barışçıl büyüme atmosferinden mahrum bırakan herkese biraz kırgın ve kızgın bir yerden saha notlarından sahici karşılaşmalardan selam getirdik.